قصه اش طولانیست ...

      پس بذارید نگویم ،

                                                          که چه بر سر داده ...

     پس بذارید نگویم ، که چه بیزارم کرد،

                                                          از تمامی همه ...

     پس بذارید نگویم ، که چه تنها ماندم،

                                                         کنج این بی کسی تاریکم!!!

     پس بذارید نگویم ، که چرا فکر تنفر آمد،

                                                         یا که با بی کسی و مرد تبهر آمد ...

     پس بذارید نگویم ، که چرا تنهایم ،

                                                        فکر نیشتر زدنو ، عاشق این غمهایم..؟؟؟

    پس بذارید نگویم ، دل بی کس شده ام

                                                        از جنونو ، غم اونو ، دل پر خون .

نه اینکه زانو زده باشم...

نه!!!

تنهایی سنگین است.